Lies Cobbaut

Het leven kent een onbehagen waar we allen wel eens over struikelen. Jouw specifieke vraag kan de nodige ruimte krijgen in de praktijk. Soms lukt het niet meer alleen en is spreken in verhouding tot een ander helpend. Soms is open kunnen spreken, zonder taboe en belemmeringen, noodzakelijk: over de stress die je ervaart, de lichamelijke klachten die je niet kan plaatsen, over trauma of rouw, relatieperikelen die je aandacht opeisen, situaties op het werk ... Ook als je botst op bepaalde emoties of belevingen (identiteitsproblemen, twijfels, besluiteloosheid, lusteloosheid, depressie, burn- out, verwardheid, slaapproblemen, nachtmerries, faalangst, paniek, fobieën, eetproblemen, seksuele problemen, psychose, stemmingsschommelingen), kan je hiermee in een psychoanalyse of psychoanalytische therapie terecht.

Het spreken kan een beweging op gang brengen die jou helpt om een andere verhouding in het leven aan te nemen. Hiervoor is een ontvankelijke en hartelijke context waarin zowel heden, verleden als toekomst een plek krijgen de eerste stap. Zelf hecht ik belang aan de woorden die iemand gebruikt om zijn lijden uit te drukken, en tracht hier zo dicht mogelijk bij te blijven om de persoon zo goed mogelijk te begrijpen. Leven en dood zijn voor mij nauw verweven met elkaar. Ik schrik niet terug voor het verwoorden van zelfmoordgedachten en -wensen.

Elke vraag en elk individu is verschillend en verdient een eigen aanpak. Onderling overleg en dialoog draag ik dan ook in een hoog vaandel. Beroepsgeheim is vanzelfsprekend.

Ik ben erkend klinisch psycholoog en psychoanalytisch psychotherapeut. Ik heb de permanente vorming psychoanalyse aan de UGent gevolgd en heb een ruime kennis opgebouwd door het volgen van talrijke studiedagen en congressen in binnen- en buitenland.