Katleen Vaganée

Ik heb me de laatste jaren gespecialiseerd in het helen van ontwikkelingstrauma via het NARM-model (Neuro-Affectief Relationeel Model - Laurence Heller). Ik ben erg geboeid geraakt door dit model waarvan ik ook persoonlijk de vruchten pluk.

Heb je moeite om verbinding te maken met jouw gevoelens en behoeften? Ben je erg bang om je kwetsbaar te tonen in relaties? Kan je moeilijk voelen wat je wilt en niet wilt? Ben je bang om je te tonen en uit te spreken op een authentieke manier? Heb je moeite om in alle vrijheid keuzes te maken? Voel je weinig levensvreugde? Vind je het moeilijk om emotionele verbinding met anderen te maken?
Het is mijn ervaring dat vele van dergelijke psychische problemen waarmee mensen in therapie komen, het gevolg zijn van ontwikkelingstrauma. Wat wordt hiermee bedoeld? Wanneer de emotionele basisbehoeften van een kind onvoldoende vervuld worden (bv. zich gewenst voelen, emotionele verbinding, afstemming, autonomie), dan gaat een kind zijn capaciteiten niet volledig kunnen ontwikkelen en kan dit aanleiding geven tot symptomen of functioneringsmoeilijkheden op verschillende terreinen, zoals in de voorbeelden hierboven. Dergelijke psychische problemen benader ik dus niet zozeer als pathologie maar als adaptaties van een kind om te overleven of om de band met de verzorger te behouden.

Hoe ga ik te werk? In de gesprekken maken we eerst ruimte om te onderzoeken en voelen wat jouw diepste wens is voor jezelf. Vele mensen ervaren dit reeds als een moeilijke stap. Voor mij als therapeut is het essentieel om helder te krijgen wat jij wenst voor jezelf omdat dit onze focus vormt in de gesprekken. Nadien gaan we samen onderzoeken wat in de weg staat om te vinden waarnaar je verlangt. Vaak gebeurt het dat we in dit proces oude wonden tegenkomen die nog meer tijd en aandacht nodig hebben.

De theoretische kaders van waaruit ik werk zijn de cliëntgerichte-experiëntiele psychotherapie, het contextueel denken en het NARM-model (Neuro-Affectief Relationeel Model - Laurence Heller) dat specifiek ontwikkeld is voor het helen van ontwikkelingstrauma. Dit laatste model is voor mij zeer krachtig en positief gericht naar de toekomst. Het is een model gericht op het herstellen van verbinding, op het vergroten van jouw capaciteiten tot zelfregulatie en integreert, meer dan mijn eerdere therapeutische vormingen, het lichaam in het therapeutisch werken.
Recent maakte ik dan ook de keuze om mij verder te blijven specialiseren in het brede veld van traumatherapie (o.a. EMDR). In mijn rugzak zit ook een jarenlang verworven expertise rond psychodiagnostiek (van persoonlijkheid, ADHD, ASS, hoogbegaafdheid), wat ik blijf ervaren als een meerwaarde in het werken met mensen. Voor een klassieke psychodiagnostisch onderzoek kan je echter niet langer bij mij terecht.